Marleen Mertens met pensioen

Niet te geloven: Ze ziet er nog net zo jongensachtig uit als toen ze begon in de internationale Neerlandistiek, maar toch is Marleen Mertens vanaf 1 oktober j.l. met pensioen gegaan! Marleen was veertig jaar lang het kloppend hart van de afdeling Nederlands in Padua. Naast haar werkzaamheden als docent en coördinator van de afdeling heeft Marleen nog duizend en één andere taken vervuld: artikelen geschreven, gastdocenten en Vlaamse en Nederlandse schrijvers uitgenodigd en begeleid, bijeenkomsten georganiseerd in het kader van de Internationale Neerlandistiek en meegeschreven aan de geweldige lesmethode Mooi zo!. 

Altijd op de haar kenmerkende manier: mouwen opstropen en aan de slag. Ondanks al haar inspanning om de afdeling Nederlands in Padua te behouden, is de toekomst nog niet veiliggesteld. Lorenzo Nespoli neemt gedeeltelijk haar taken over en zal de strijd zeker doorzetten. We wensen hem het allerbeste toe.

Marleen, veel geluk toegewenst in deze nieuwe fase van je leven samen met man, kinderen en kleinkinderen. 

Antoinet Brink

Aldus sprak Antoinet. Ik doe nog graag een duit in het zakje namens de Italiaanse neerlandici. Sinds Franco Groppo in 1995 vroegtijdig overleed, heeft Marleen binnen het lectoraat dat zij vervulde allerlei andere taken op zich moeten nemen. Of daar expliciet om gevraagd werd, weet ik niet, maar ze verrichtte gewoon al de hierboven beschreven activiteiten, die inderdaad nodig waren om de vakgroep draaiende te houden. Dat is lange tijd heel goed gegaan, maar in de laatste jaren is de vakgroep in zwaar weer gekomen. Na een vruchteloze poging om een vaste docent te benoemen, bleek het departement niet meer zo overtuigd van het nut van een vakgroep Nederlands. De toekomst van het Nederlands in Padua is nu nog onzeker. Aan Lorenzo Nespoli de last en de lust om het Nederlands weer op te stoken. Van de universiteit krijgt hij een smalle marge in de vorm van een paar slecht betaalde semestercontracten. Maar hij zal er zeker voor ijveren dat Marleen met genoegen kan terugblikken op haar tijd als boegbeeld van het Nederlands aan de Paduaanse universiteit. Wat mijzelf betreft, denkend aan Marleen zie ik de roze wolken van de vele bijeenkomsten van docenten van Zuid-Europa, tegenwoordig MediterraNed, waar zij en ik aan hebben meegedaan.

Dolores Ross

Terug